Την ιδιάζουσα και υπερταλαντούχα Ισλανδή θεά Bjork ή τη μισείς ή τη λατρεύεις. Η μουσική, τα τραγούδια και η φωνή της είναι μοναδικά και παράξενα. Μικρή μέχρι το “Homogenic”, τη λάτρευα. Μετά έχασα τα ίχνη της…Όταν έπαιξε το “Joga” τρίτο κομμάτι, ενώ φωτογράφιζα κύλησαν δάκρια από τα μάτια μου. Έχω να συγκινηθώ, με τέτοιο “υγρό” τρόπο, από τη συναυλία των Radiohead το 2000…Η φωνή της είναι ακόμα πιο ανατριχιαστική ζωντανά. Αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που βρέθηκα στο ΟΑΚΑ και λυπάμαι πολύ που δεν συγκέντρωσε αριθμητικά τον κόσμο που έπρεπε να μαζέψει. Απ΄ ότι φαίνεται η εμφάνιση της με το “Oceania” στην τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας του 2004 δεν της κέρδισε παραπάνω Ελληνικό κοινό, αν και μάλλον ήταν λάθος και η εποχή μαζί με τον κλειστό γηπεδικό χώρο. Η σχετικά περιορισμένη διάρκεια του σετ (1 ώρα και 20 λεπτά) μαζί με την απουσία πολλών αγαπημένων μας τραγουδιών, έκανε κάποιους να αναλωθούν στο να γκρινιάζουν, με αποτέλεσμα να μην αφήσουν ελεύθερη τη μαγεία να αγγίξει την ψυχή τους. Κρίμα, γιατί ήταν η πιο όμορφη φετινή συναυλία.
No comments:
Post a Comment