9 Directions Expo, 25 October.

Cannibal Corpse, October 16.

Dying Fetus, October 16.

4G Festival, September 19.

Σάββατο βράδυ και η Ιερά Οδός είναι γεμάτη από κόσμο, όχι από αυτόν που συνηθίζουμε να βλέπουμε να συνωστίζεται έξω από τις μεγάλες πίστες. Μπαίνω μέσα στο Vox που είναι ας πούμε το techno stage, ο κόσμος ήδη χορεύει και ο κλιματισμός ευτυχώς λειτουργεί. Γύρω στις 02:00 και τα 2 stage είναι τιγκαρισμένα (στο 3^ο δεν πέρασα). Μετακομίζω παραδίπλα στην Ιερά Οδό, όπου για απόψε θα βαράει psychedelic trance και θυμάμαι τα απίστευτα rave που έζησα στη Σαμοθράκη...Ο κόσμος είναι ανάμεικτος: παλιοί και πιτσιρικάδες χορεύουν ή καλύτερα τρανσάρουν ενώ παίζει ο Mr Youth. Φοράει μαύρη κελεμπία και το πρόσωπο του καλύπτεται από μια μεταλλική μάσκα! Εμφανισιακά, με παραπέμπει περισσότερο σε black metal συναυλία. Είναι καλός και ξεσηκώνει τους ravers (πολύ cult όρος). Πάντως, αυτό που περιμένω είναι οι headliners Infected Mushroom, οι οποίοι βγαίνουν ως live band και σαρώνουν! Μαζί τους επί σκηνής και ένα γιγάντιο μανιτάρι με κοφτερά δοντάκια (οκ, το πιάσαμε). Συνέχεια με τους θρυλικούς Astral Projection, τα πόδια μου όμως έχουν αρχίσει να μη με βαστάνε και θέλω να ακούσω και τον Umek. Δυσκολεύομαι πολύ να εισχωρήσω στο Vox. Η μουσική δεν είναι του επιπέδου του Umek, κάτι το οποίο εξηγείτε από την απουσία του. Οι οθόνες γράφουν με κόκκινα γράμματα πως βρίσκεται στο νοσοκομείο…Κάπου εδώ έφτασε η ώρα να μαζευτώ στο σπίτι μου, χωρίς δυστυχώς να απολαύσω Talamasca και να φύγω σαν σωστή “ρειβού” με το φως του ήλιου.

Linkin Park, July 21.

coming soon

NIN, July 20.

Το μόνο που έχω να πω για τον Trent Reznor είναι πως αναμφισβήτητα αποτελεί μουσική ιδιοφυία. Όσοι βρέθηκαν στην πρώτη (και λογικά τελευταία) συναυλία των Nine Inch Nails στην Ελλάδα, εξυπακούεται πως πρέπει να νιώθουν πάρα πολύ τυχεροί. Για δύο γεμάτες ώρες, βομβάρδισε ο Trent τα αφτιά και τα μάτια μας. Το σόου του είναι τόσο άψογα μελετημένο, ώστε να σε φτάνει στα όρια και να σε αποτελειώνει. Ο ήχος τέλειος και τόσο εκκωφαντικός, σχεδόν σε κουφαίνει, αλλά αντί γι’ αυτό, σπέρνει άπλετα κύματα ρίγους. Ο φωτισμός καθηλωτικός, σε τυφλώνει και σε φτάνει ένα βήμα πριν την επιληψία. Ωστόσο, δε θες με τίποτα να τελειώσει αυτό το οπτικό και ηχητικό «μαρτύριο». Απλά, το απόλυτο live της χρονιάς και από τα καλύτερα που έχουν γίνει στη χώρα μας.