iLiKETRAiNS, Κυριακή 23 Νοεμβρίου, Gagarin 205.

Το κουαρτέτο από το παγερό Leeds, ήρθε και ζέστανε αυτή την Κυριακή τις κουρασμένες μας ψυχές. Οι iLiKETRAiNS απέδειξαν μέσα σε 10 μήνες και για 2η φορά πως έχουν πιστούς φίλους στην Αθήνα, έτοιμους να αψηφήσουν την κακοκαιρία για να έρθουν στο Gagarin 205. Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος David Martin ομολόγησε πως αυτοί έφεραν τη βροχή και μας απολογήθηκε. Η μουσική τους ήταν ένα γλυκό και σκοτεινό ατμοσφαιρικό ταξίδι, ότι πρέπει για το ξεκίνημα του χειμώνα. Πολύ καλοί και οι Electric Lytany που άνοιξαν τη βραδιά. Το σετ των iLiKETRAiNS είχε πολλά δυνατά σημεία, με αποκορύφωμα το συγκλονιστικό Terra Nova. Απλά καταπληκτικοί.

Brett Anderson, Πέμπτη 20 Νοεμβρίου, Πόλις Theatre.

Ο πάλε ποτέ frontman των Suede επέστρεψε σόλο. Όσοι βέβαια το βράδι της Πέμπτης περίμεναν με ανυπομονησία των Βρετανό να ροκάρει, έφυγαν ανικανοποίητοι. Ο ίδιος το είχε δηλώσει άλλωστε, ότι αυτές οι μέρες πέρασαν ανεπιστρεπτί, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Έπαιξε σε μίνιμαλ στιλ, ο ίδιος στο πιάνο ή στην κιθάρα συνοδευόμενος από μια συμπαθέστατη τσελίστρια. Κομψός με σκούρο γκρι κουστούμι, με ελαφρώς σνομπ ύφος και τις ρυτίδες του χρόνου εμφανείς, τραγούδησε 11 κομμάτια από τις 2 προσωπικές του δουλειές έκανε το διάλειμμά του και συνέχισε με αυτά που όλοι περίμεναν, δηλαδή Suede, αλλά σε χαλαρό ύφος. Στα συν ο καταπληκτικός χώρος του Polis Theater με τις υπέροχες τοιχογραφίες του Στέλιου ΦαΪτάκη. 

The Residents, Κυριακή 16 Νοεμβρίου, Θέατρο Παλλάς.

Οι γνωστοί Αμερικάνοι μετρ του avant-garde The Residents αυτή τη φορά δυστυχώς ήταν μέτριοι έως κακοί! Με έντονες ακόμα αναμνήσεις από την εμφάνιση-υπερπαραγωγή στο Λυκαβηττό προ δεκαετίας, η επιστροφή τους στο Παλλάς με το “Bunny Boy” ήταν σαν τα ξεπερασμένα παραμύθια που έλεγαν στα παιδάκια για να τα τρομάξουν! Στη σκηνή δέσποζαν 2 κατασκευές που θύμιζαν σκηνές camping ή ιγκλού. Η μία στέγαζε τα καμουφλαρισμένα μέλη των Residents που έπαιζαν τη μουσική και η άλλη ήταν κλειστή. Σε κάποια φάση πετάχτηκε ένας psycho υπερήλιξ με στιλ ρακοσυλλέκτη και άρχισε να λέει διάφορα βαρετά τα οποία πιστεύω πως ήταν και playback! Κάποιοι από τις πρώτες σειρές άρχισαν να αποχωρούν...Πέρασα ένα εφιαλτικό 45λεπτο μέχρι το διάλειμμα, που ήταν και το μόνο ενδιαφέρον της βραδιάς γιατί γνώρισα των Κωνσταντίνο Τζούμα! Μου εξέφρασε πως αισθάνθηκε πως έβλεπε ένα απομεινάρι συναυλίας από την άκρη του σύμπαντος. Πως κάπως έτσι διασκέδαζαν οι άνθρωποι παλιά. Πως είναι κάτι το αισχατολογικό. Μετά από λίγο εμφανίστηκαν ξανά οι The Residents και αυτή τη φόρα η κατάσταση εκτροχιάστηκε εντελώς…Η αποκρουστική φιγούρα του πρώτου μέρους μεταλλάχτηκε σε κουνελάκι! Υποθέτω στο ομώνυμο “Αγόρι Κουνέλι” του τίτλου της παράστασης. Μετά από μερικές φωτογραφικές λήψεις και αφού αποπροσανατολισμένη από το θέαμα έχασα το καπάκι του φακού μου, αποχώρησα με ανακούφιση.