Chic Ladies Rock Better: 2009

Το παρθενικό μου ταξίδι στη Βαρκελώνη (btw πρέπει να είναι η πιο όμορφη πόλη της Ευρώπης) και κατά προέκταση στην Ισπανία, εγκαινιάστηκε με ένα επιτυχημένο gatecrushing, χάρη στο οποίο απόλαυσα τη grande εμφάνιση των Prodigy. Pas mal... Αυτή ήταν η 4^η φορά που θα τους έβλεπα (1999 Άγιος Κοσμάς, 2004 Λυκαβηττός, 2005 Rock Im Park) και ανυπομονούσα, γιατί οι μνήμες από το Rock Im Park όπου έπαιξαν μετά τους Slipknot (αυτά είναι lineup για ολοκληρωμένο headbanging) ήταν οι καλύτερες!

Ο χρόνος για να προλάβω το gig ήταν οριακός, καθότι έφτασα στο αεροδρόμιο της Βαρκελώνης στις 6 το απόγευμα, γεγονός που μου κόστισε το support των Enter Shikari. Θα μου πείτε και τι έγινε; Εντάξει δεν είναι κάποιο ιδιαίτερα σοβαρό γκρουπ. Ωστόσο, τους βρίσκω ευχάριστους και ομολογώ πως ορισμένα τραγούδια τους, όπως το “Anything Can Happen in the Next Half Hour”, μου αρέσουν.

Φτάνω μετά από αρκετό περπάτημα στο Palau Sant Jordi στο Passeig Olímpic. Καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής, διάσπαρτοι Πακιστανοί πουλούσαν κουτάκια μπύρας με 1 ευρώ και όσο πλησίαζα εμφανίστηκαν και οι κλασικοί μαυραγορίτες. Παραδόξως το live δεν ήταν sold out, οπότε κάποιοι συμπατριώτες που γνώρισα στο τέλος, μου εξήγησαν πως πλήρωσαν 25 αντί για 35 ευρώ που κόστιζε το επίσημο εισιτήριο. Τελικά η συναυλία δεν στεγαζόταν στο κανονικό Palau Sant Jordi, αλλά σε μια καλοστημένη τεράστια περιφραγμένη τέντα παραδίπλα, λόγω τουρνουά τένις.

Μπαίνω μέσα και θέλω να ξεφορτωθώ τον βαρύ ρουχισμό που κουβαλάω πάνω μου λόγω κρύου. Έχω έρθει στους Prodigy και θα γίνει μάχη! Ρωτάω τους σεκιούριτι που βρίσκεται η γκαρνταρόμπα. Γελάνε! Αναγκάζομαι να δέσω το παλτό στη μέση και τη ζακέτα στην τσάντα. Ο χώρος είναι τίγκα. Προωθούμαι προς τα μπροστά. Οι περισσότεροι Ισπανοί καπνίζουν αβέρτα, απλά τσιγάρα και “ενισχυμένα”. Υπάρχει ένα πολύ ευχάριστο και θετικό vibe στην ατμόσφαιρα.

Λίγο πριν τις 10 οι Prodigy καταλαμβάνουν τη σκηνή με το “World’s On Fire” και επικρατεί πανικός! Όλοι αρχίζουμε να χοροπηδάμε με μανία πάνω κάτω, κάτι το οποίο συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια όλης της συναυλίας, άλλοτε με πιο dubstep στιγμές και άλλοτε με heavy κορυφώσεις. Στα καπάκια “Breath”, “Omen” και το φοβερό “Poison” (πήγα βέβαια να κουφαθώ από το μπουκωμένο μπάσο). Σε γενικές γραμμές ο ήχος δεν είναι και ο καλύτερος δυνατός, οι Prodigy όμως είναι θεοί οπότε το ξεπερνάμε αυτό! Η ζέστη είναι πλέον αφόρητη, ο ιδρώτας ρέει ασταμάτητα αλλά κανείς δε φαίνεται να πτοείται. Το όλο set όπως συνηθίζεται πλέον, είναι λίγο σε διάρκεια, δεν ξεπερνά τα 80 λεπτά, αλλά πολύ καλό. Βασικά το gig ήταν τόσο δυνατό που μου έδωσε την αίσθηση πως κράτησε παραπάνω. Παίζουν 6 κομμάτια από το Invaders σκορπισμένα ανάμεσα σε ύμνους. Το “Voodoo People” σαρώνει και στο “Smack My Bitch Up” ο Maxim Reality σε κάποια φάση μας ζητά να γονατίσουμε και να τα σηκωθούμε μόλις μπει το κομμάτι. Και εγένετο χάος…

Εξαφανίζονται για λίγο και επανέρχονται με “Take Me To The Hospital”, “Out of Space” (ρίγη) και No Good (Start The Dance). Θυμάμαι που πρωτοάκουσα το No Good όταν ήμουν στο γυμνάσιο και σε φάση εντελώς grunge...Είχα πάθει πλάκα! Κλείνουν με το “Their Law” που στο live ακούγεται κολασμένο.

Εν κατακλείδι, οι Prodigy είναι μεγάλη μπάντα. Μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, κυκλοφόρησαν το “Invaders Must Die” που είναι δισκάρα και στα live τους ροκάρουν τρελά και δε βαριούνται όπως μερικοί άλλοι (βλέπε Marilyn Manson την επόμενη μέρα)! Respect.

Αυτή η υπέροχη βραδιά ολοκληρώθηκε στο Raim με το καλύτερο mojito που έχω γευτεί μέχρι σήμερα, το οποίο κοστίζει μόλις 5,5 ευρώ και φυσικά δεν είναι μπόμπα!

Setlist:

1.World’s On Fire

2.Breathe

3.Omen

4.Poison

5.Jaws

6.Warrior’s Dance

7.Firestarter

8.Run With The Wolves

9.Voodoo People

10.Omen Reprise

11.Invaders Must Die

12.Diesel Power

13.Smack My Bitch Up

Encore:

14.Take Me To The Hospital

15.Out of Space

16.No Good (Start The Dance)

17.Their Law

MAKELIO

Οι Isis είναι τελικά το συγκρότημα που καταφέρνει να μου προκαλεί ρίγη. Το γκρουπ που μου μεταδίδει, άπλετα, τόση ομορφιά. Που κυριολεκτικά μου αγκαλιάζει την ψυχή. Η μουσική των Isis είναι υγρή και πανέμορφη. Λυπάμαι για όσους δεν έτυχε να τους γνωρίσουν και για όσους δεν ένιωσαν όλα αυτά τα συναισθήματα που οι ISIS “μοίραζαν” απλόχερα απόψε. Είχα να τους απολαύσω ζωντανά από το 2005 στο Ρόδον (λίγο πριν κλείσει οριστικά), όπου βασιζόμενοι στο κορυφαίο Panopticon είχαν καταφέρει να με κάνουν να δακρύσω, αλλά και να νιώσω την απόλυτη ανάγκη να κλειστώ στον εαυτό μου για τις επόμενες ώρες. Ομολογώ πως εκείνη η συναυλία με συγκλόνισε όσο και με έριξε ψυχικά, με έναν πολύ όμορφο και μελαγχολικό όμως τρόπο. Τεσσεράμισι χρόνια μετά, παραμένει το Panopticon στην κορυφή της προτίμησης μου. Το αποψινό live των Isis μου μετέδωσε ακριβώς το αντίθετο συναίσθημα με τότε. Ένιωσα την απόλυτη χαρά και ευτυχία. Μια ευτυχία που κορυφώθηκε στο φινάλε με το αγαπημένο μου Altered Course που ομολογουμένως δεν περίμενα να ακούσω και πραγματικά με έστειλε.